Case study& Wada zgryzu

Wpływ jedzenia na zdrowie jamy ustnej.

Zbilansowana dieta oraz właściwy sposób odżywiania są warunkiem:

-prawidłowego rozwoju i mineralizacji zawiązków zębów, co decyduje o podatności zębów na czynniki szkodliwe po ich ukazaniu się w jamie ustnej
- zdrowia zębów wyrżniętych.

Dla uzębienia ważny jest więc zarówno ogólny stan odżywiania dziecka jak i miejscowy metabolizm pokarmów przez bakterie znajdujące się w płytce nazębnej odkładającej się na powierzchniach zębów, wydzielanie śliny oraz jej skład.

W profilaktyce próchnicy istotny jest rodzaj spożywanych pokarmów, które mogą wywierać różny wpływ na zęby.

Produkty żywnościowe:

- próchnicostatyczne ( pożywienie lub napoje niezawierające cukrów metabolizowanych przez bakterie , dzięki czemu ich spożycie nie powoduje produkcji kwasów)

-przeciwpróchnicowe ( pożywienie lub napoje powodujące powtórne wbudowywanie się minerałów do odwapnionego szkliwa)

-próchnicotwórcze ( pożywienie i napoje zawierające cukry metabolizowane przez bakterie)

Zbyt częste jedzenie posiłków sprzyja rozwojowi próchnicy, aby umożliwić zobojętnienie kwasów wytworzonych przez bakterie konieczne jest zachowanie co najmniej 2-godzinnej przerwy pomiędzy posiłkami. W czasie snu wydzielanie śliny znacznie się zmniejsza, ograniczona jest funkcja obronna, dlatego bardzo ważne jest dokładne usunięcie resztek pokarmowych.

Bezpośrednią przyczyną próchnicy są kwasy produkowane przez bakterie znajdujące się w płytce. Takie cukry jak sacharoza, glukoza, fruktoza ulegają fermentacji, której produktem są kwasy. Po spożyciu cukrów próchnicotwórczych ph spada do 5,0 lub niżej. Kwasowość jest tym większa im większe jest stężenie cukrów w pokarmie. Ślina zobojętnia jednak kwasy w ciągu 30-40 min.

Wybierając produkty żywnościowe należy ocenić:

1. Czy zawierają cukry, które bakterie przetwarzają na kwasy i jaka jest postać pokarmu?
2. Czy zawierają kwasy?
3. Czy zawierają czynniki działające ochronnie dla zębów?
4. Jaka jest konsystencja pokarmu?
5. Jak długo resztki pokarmowe pozostaną na powierzchni zębów?
6. Czy produkty żywnościowe zawierają cukry, które bakterie przetwarzają na kwasy?
7. Jaka jest postać pokarmu zwierającego cukier?

Najbardziej szkodliwe dla zębów są cukry niemleczne zawarte np.cukrze stołowym, miodzie, świeżych sokach, syropach. Pamiętaj jednak, że cukier znajduje się również w takich produktach jak keczup, musztardzie, deserach mlecznych, płatkach śniadaniowych, kakao, herbacie granulowanej, pieczywie.

Artykuł przygotowany na podstawie ulotki/ materiałów Polskiego Oddział Sojuszu dla Przyszłości Wolnej od próchnicy.

Case study & nitkowanie

W ostatnim czasie czytałam artykuł na temat nitkowania zębów, a właściwie powodach nie nitkowania zębów przez pacjentów, który zainspirował mnie do napisania tego artykułu i podzielania się moimi przemyśleniami.

Każda z nas jako specjalista doskonale wie, że nawet najdokładniejsze szczotkowanie nie usunie płytki z wszystkich powierzchni zębów. Do czyszczenia powierzchni stycznych służą nitki, szczoteczki między zębowe oraz irygatory w zależności od sytuacji w jamie ustnej pacjentach, ale czy to przekonuje pacjentów do systematycznego czyszczenia przestrzeni międzyzębowych?  

Szczotka to za mało! Brak nitkowania prowadzi do szybkiego rozwoju próchnicy na powierzchniach stycznych oraz rozwoju chorób przyzębia.

Ranking wymówek pacjentów

Dlaczego pacjenci nie nitkują zębów ?

   Nie mam jedzenia między zębami, więc po co mi nić?

Zdecydowana większość moich pierwszorazowych pacjentów zgłasza, używanie nitki w sytuacji ,, kiedy coś wejdzie”. Podstawą sukcesu jest systematyczność. Proces mineralizacji zaczyna się już po kilku godzinach, dlatego potrzebne jest używanie nitki raz dziennie.

Tym pacjentom dokładnie pokazuje ile jedzenia wyciągam nitką z przestrzeni, w której według nich nic nie ma.
  Nitkowanie jest za trudne dla mnie.

Czy jak wsiadłaś pierwszy raz za kierownicę to było łatwo prowadzić auto, czy jak byłaś na pierwszej lekcji języka obcego było Ci łatwo zrozumieć wykładowcę? Myślę, że wiele osób zgodzi się ze mną, że nie. Nitkowanie jest nową czynnością, potrzebujemy ja powtórzyć co najmniej przez 2 tygodnie, aby stało się to dla nas łatwe i przyjemne. Nitkowanie może stać się nawykiem;)
 Nie mam zdolności manualnych.

Najczęściej wymówka dzieci lub starszych osób. Z pomocą służą flossery lub uchwyty do nici, które uwielbiam ponieważ pozwalaj na używanie dowolnej nitki, a poza tym są lepiej naprężone. Dla chcącego nic trudnego. W sytuacji kiedy takie rozwiązanie się nie sprawdza rekomenduje szczoteczki międzyzębowe.
  Nitkowanie jest bolesne i dziąsła krwawią.

Świadczy to o stanie zapalnym przyzębia lub złej technice nitkowania. Aby było ono skuteczne musi być wykonywane w odpowiedni sposób. Krwawienie jest oznaką choroby i powinno zaniepokoić pacjentów. Może być bolesne gdy w przestrzeniach jest już kamień, a my z dużą siłą próbujemy włożyć nić lub gdy robimy to bardzo rzadko.
Moje zęby są zbyt ciasno ułożone.

Na rynku są dostępne różne rodzaje nitek, woskowane ułatwiające czyszczenie nawet najbardziej ścisłych przestrzeni. Nie miałam nigdy sytuacji, aby nitka nie weszła w powierzchnię interproksymalna. Ulubioną z cienkich nitek jest Essential floss.
 Nić się rwie w trakcie czyszczenia.

Taka sytuacja ma często miejsce, gdy pacjent jest dopiero przed rozpoczęciem leczenia. Wiele zębów ma próchnicę, ścianki zęba są zniszczone. Strzępienie nitki powodują również nawisy wypełnień oraz niewypolerowane wypełnienia. Jest to powód, aby zgłosić się do lekarza stomatologa, ale nie do zaprzestania codziennego nitkowania.

Mają ulubioną nitką jest nitka Pro-expert. Bardzo odpowiada mi jej szerszy taśmowaty kształt przez co więcej pokarmu wyjmuje z przestrzeni stycznej.  Wykonana z teflonu nie strzępi się, nie rwie co daję komfort używania.
Nie mam czasu, jestem zajętym człowiekiem.

W współczesnym świecie żyjemy szybko, każdy z nas ma wiele obowiązków( praca, dom, dzieci) ale jeśli nie znajdziemy czasu na własne zdrowie to już trochę kiepsko. Według statystyk deklarujemy, że jest to najważniejsza wartość w życiu.  Wiem, że czas poświęcony na szczotkowanie oraz nitkowanie ( max 7 min.) jest ekstremalnie długi, ale kibicuje swoim pacjentom, że znajdą te 7 min. wieczorem dla zdrowia swoich dziąseł.

III Ogólnopolska Olimpiada Wiedzy Higienistek Stomatologicznych

III Ogólnopolska Olimpiada Wiedzy Higienistek Stomatologicznych

Zapraszam na III edycję Olimpiady Wiedzy Higienistek Stomatologicznych 26 listopada do Warszawy. Jak co roku olimpiadzie towarzyszyć będą interesujące wykłady. Zachęcam do udziału wszystkie higienistki, które posiadają już dyplom zawodowy. Jest to świetna okazja do sprawdzenia swojej wiedzy, poszerzenia kompetencji oraz zdobycia atrakcyjnych nagród.

10.00-11.00

III Olimpiada Wiedzy Higienistek Stomatologicznych.

11.00-11.15

Przerwa kawowa

11.15-12.00

 Każdy pacjent jest inny- jak wykorzystać wiedzę o mózgu, aby być skutecznym.

Anna Urbańska

Trener structrogramu, neurocoach, wykładowca na uczelniach wyższych.  Od lat związaną z rozwojem osobistym. Autorka książek m.in. ,, Otrzep kolana i biegnij...”. Z sukcesem zarządza firmami oraz zespołem pracowników.

12.00-12.45 

Nowoczesna profilaktyka- Guided Biofilm Therapy.

Magdalena Michałowska

Dyplomowana higienistka stomatologiczna. Profilaktyką u dzieci i dorosłych zajmuje się od 20 lat. Jest trenerem szwajcarskiej Swiss Dental Academy. Od wielu lat prowadzi szkolenia dla asystentek i higienistek stomatologicznych. Prowadzi własną działalność. Pacjentów przyjmuje w renomowanych warszawskich klinikach stomatologicznych.
12.45-13.30

Znieczulenia miejscowe w stomatologii oraz technologia The Wand. Nowoczesne techniki znieczuleń - STA.
Agnieszka Mazurek

Menager Produktu FM Polska, od ponad 15 lat związana z firmą . Prowadzi szkolenia dla lekarzy z zakresu wykorzystania urządzenia The Wand. Zajmuje się propagowaniem oraz rozpowszechnianiem wiedzy zarówno wśród personelu medycznego jak również pacjentów na temat możliwości jakie dają komputerowe znieczulenia.

13.30-15.00

Przerwa obiadowa

15.00-15.45

Fotografia stomatologiczna dla asystentek i higienistek. Asystowanie i wykorzystanie fotografii stomatologicznej w pracy higienistki stomatologicznej.

Tomasz Rozwadowski

Lekarz stomatolog, studia medyczne ukończył w 1995 roku na Wydziale Stomatologii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Absolwent wielu kursów, m.in. Curriculum Implantologii na Uniwersytecie Wolfganga Goethego we Frankfurcie. Specjalista stomatologii ogólnej, pasjonat fotografii, komunikacji z pacjentem i kompleksowego planowania leczenia.

Od 2007 roku, właściciel jednej z nowocześniejszych klinik stomatologii estetycznej w Polsce – ” Galerii Uśmiechu”, współzałożyciel i prezes Stowarzyszenia Liderów Stomatologii Polskiej, członek Polskiej Akademii Stomatologii Estetycznej oraz Polskiego Stowarzyszenia Implantologicznego. Jest pierwszym w Polsce praktykiem i wykładowcą metody Digital Smile Design.

15.45-16.30

Profesjonalna Higienizacja Pacjenta- czynniki wpływające na satysfakcję pacjentów z wizyty oraz ich powrót do gabinetu higieny.

Anita Walczak

Dyplomowana higienistka stomatologiczna,trener, bloger, menager. Uczestniczka wielu szkoleń z zakresu profilaktyki stomatologicznej. Doświadczenie zdobywała w prestiżowych klinikach. Jako pierwsza propaguje pracę higienistek w powiększeniu z użyciem lup oraz mikroskopu. Pacjentów przyjmuje w klinice Bianco Dental Clinic.

16.30-17.00

Ogłoszenie wyników III Ogólnopolskiej Olimpiady Wiedzy Higienistek.

Uroczyste wręczenie nagród oraz dyplomów uczestnikom.

Termin

26 listopad 2016

10.00-17.00

Miejsce

Centrum Konferencyjne Nimbus

al. Jerozolimskie 98

Warszawa

www.konferencjenimbus.pl

Sprawdzian wiedzy będzie składał się z 40 pytań testowych oraz 10 pytań otwartych. Czas olimpiady to 60 minut.

Olimpiada kierowana jest do higienistek, które ukończyły już szkołę.

Wśród uczestników zostaną nagrodzone 3 pierwsze miejsca. Czekaja atrakcyjne nagrody.

Za zajęcie I miejsca m.in. piaskarka EMS AIR-FLOW HANDY 2.0, SZCZOTKA GENIUS ORAL-B, UDZIAŁ W SZKOLENIU ZAMKNIĘTYM, PRODUKTY DO PROFILAKTYKI GABINETOWEJ, PRENUMERATA CZASOPISMA

WARTOŚĆ NAGRODY 6 TYS. ZŁ.

Za zajęcie II miejsca m.in. SZCZOTKA PRO 6000, SPECJALISTYCZNE KSIĄŻKI, KIRETY, UDZIAŁ W SZKOLENIU ZAMKNIĘTYM, PRODUKTY DO PROFILAKTYKI GABINETOWEJ

WARTOŚĆ NAGRODY 2 TYS. ZŁ.

Za zajęcie III miejsca m.in. SZCZOTKA PRO 6000, UDZIAŁ W SZKOLENIU ZAMKNIĘTYM, PRODUKTY DO PROFILAKTYKI GABINETOWEJ

WARTOŚĆ NAGRODY 1500 ZŁ.

Na pozostałych uczestników czekają drobne upominki. Wyniki osób poza finałową trójką są anonimowe i mogą zostać udostępnione na życzenie uczestnika. W części wykładowej mogą wziąć udział uczennice na kierunku higienistka stomatologiczna.

Każdy dostanie certyfikat uczestnictwa w Olimpiadzie.

W cenę biletu wchodzi: udział w olimpiadzie oraz wykładach, przerwa kawowa, obiad, certyfikat, upominek.

Bilety:

300 zł do 15.10

400 zł do 15.11

Rejestracja

tel. 881 968 312

olimpiadahigienistek@gmail.com

Case study & Melanoplakia

Case study & Detartrol ultra

Zamieszczam analizę pacjenta, który od 5 lat nie był w gabinecie stomatologicznym. Jego wizyty dotychczas spowodowane były bólem zęba.
Takie zachowanie przyczyzniło się do obecnej sytuacji.
Po konsultacji u lekarza został skierowany na higienizację.
Pacjent z chorobą przyzębia, palący papierosy oraz złą higieną.  Duża ilość problemów stomatologicznych wymaga interdyscyplinarnego planu leczenia.
W domu używa szczotki manualnej z średnim włosiem wykonując ruch szorujący, często pomijając powierzchnie podniebienne oraz językowe. Wymiana szczotki następuje raz do roku.
Pacjent zgłasza,że ma szczotkę elektryczną w domu, której nie używa, gdyż trudno znaleść czas na jej naładowanie.

Zaczynam od EDUKACJI pacjenta jak duży jest problem i z czym walczymy oraz MOTYWACJI do zmiany nawyków higienicznych, które są podstawowym warunkiem powodzenia przyszłego leczenia stomatologicznego.

Jak łatwo poradzić sobie z takimi ilościami złogów nazębnych?

W takiej sytuacji używam preparatu Detartrol Ultra, który za pomocą pipety lub microbrusch nanoszę na złogi kamienia, odczekuje 30 sekund i spłukuje wodą. Ten preparat zmiękcza kamień, co powoduje łatwe i szybsze odpadanie od powierzchni zęba. Wybarwia również kamień na kredowy biały kolor. 

Zdjęcie pokazuję kamień, na który zaaplikowałam preparat detartrol ultra.

Zdjęciu po po 4 sekundach od rozpoczęcia scalingu,po aplikacji detartrol ultra.

Roztwór do zmiękczania i częściowego rozpuszczania kamienia nazębnego przed jego mechanicznym usunięciem. Działa stopniowo i łagodnie. Przejściowo wybarwia kamień , co ułatwia pracę operatora.

Głóne składniki: 20% kwas chlorowodorowy, 0,75% jod.

Sposób użycia: Nanieść niewielką ilość preparatu na powierzchnię kamienia, pozostawić na 30 sekund, spłukać wodą.

Przeciwwskazania: kobiety w ciąży i karmiące piersią, alergia na jod.

Zdjęcia po pierwszym zabiegu higienizacyjnym. Za tydzień kontynuacją czyszczenia oraz kontrola higieny pod względem obecności płytki nazębnej.

Case study

Case study recesja

AAP MODYFIKUJE KLASYFIKACJĘ CHORÓB PRZYZĘBIA

 AAP MODYFIKUJE KLASYFIKACJĘ CHORÓB PRZYZĘBIA

Prof. dr hab. n. med. Renata Górska Zakład Chorób Błony Śluzowej i Przyzębia Warszawski Uniwersytet Medyczny

Raport grupy roboczej o aktualizacji klasyfikacji chorób przyzębia z 1999 roku

Amerykańskie Towarzystwo Periodontologiczne okresowo na łamach Journal of Periodontology publikuje doniesienia lub wytyczne na temat zagadnień związanych z periodontologią. W tegorocznym, lipcowym numerze zamieszczony został raport AAP na temat aktualizacji obecnie obowiązującej klasyfikacji chorób przyzębia z 1999 roku, która już od początku budziła wiele kontrowersji. Podczas ostatniej wizyty prof. K. Kornmana, redaktora naczelnego Journal of Periodontology, w Polsce zapytałam, czy prowadzone są prace nad zmianą klasyfikacji chorób przyzębia, mówiąc o jej słabych punktach. Profesor odpowiedział, że środowisko periodontologiczne ma świadomość pewnych jej ułomności i toczą się obecnie prace nad jej udoskonaleniem.

Minęło kilka miesięcy i z ogromnym zainteresowaniem zapoznałam się z artykułem redakcyjnym Journal of Periodontology dotyczącym tego tematu. Nie ukrywam, że nie usatysfakcjonował mnie on w pełni z wielu powodów. Skupiono się bowiem na parametrach klinicznych, odrzucając kryteria wynikające z badań mikrobiologicznych czy immunologicznych. Niemniej chciałabym Państwu, mimo moich wątpliwości, przedstawić główne jej zasady.

W 2014 roku wybrana grupa ekspertów zajęła się kliniczną interpretacją dotychczasowej klasyfikacji, aby ustosunkować się do licznych uwag społeczności akademickiej i lekarzy praktyków. Uwagi te zawierały liczne pytania odnośnie sposobu edukacji studentów stomatologii i wątpliwości, czy aktualnie stosowana klasyfikacja z 1999 r. w dalszym ciągu ma uzasadnienie w praktyce klinicznej.

AAP zapowiedziała aktualizację istniejącej klasyfikacji, nad którą prace rozpoczną się w 2017 roku. Tymczasem podjęto próbę cząstkowej aktualizacji, koncentrując się na 3 obszarach:

Zastosowanie CAL w diagnostyce zapalenia przyzębia.

Przewlekłe versus agresywne zapalenie przyzębia.

Zlokalizowane versus uogólnione zapalenie przyzębia.

Zastosowanie CAL w diagnostyce zapalenia przyzębia

Zapalenie przyzębia jest chorobą infekcyjną tkanek otaczających ząb, w wyniku której dochodzi do postępującej utraty położenia klinicznego przyczepu (clinical attachment loss, CAL) oraz utraty kości (bone loss, BL). Cechą jej jest obecność kieszonek przyzębnych i/lub recesji dziąseł. Stopień zaawansowania choroby oparty jest w dalszym ciągu na ocenie klinicznego położenia przyczepu (CAL), pomimo licznych trudności i czasochłonności w jego określeniu. Zdarza się, że pomiar może być obarczony błędem, szczególnie wtedy, kiedy połączenie szkliwno-cementowe jest niewidoczne lub słabo wyczuwalne.

Zapalenie przyzębia można scharakteryzować pod względem rozległości i ciężkości. Stopień zaawansowania zapalenia przyzębia określa się na podstawie klinicznej utraty przyczepu (CAL), głębokości kieszonek (pocket depth, PD), krwawienia przy zgłębnikowaniu (bleeding on probing, BOP) i utraty kości (BL). Zgodnie z tymi kryteriami pacjent ma zapalenie przyzębia, gdy stwierdzono obecność jednego lub więcej miejsc krwawiących (BOP), na zdjęciu rtg stwierdzamy ubytki kostne (BL) oraz występuje zwiększona głębokość kieszonek (PD) lub utrata położenia klinicznego przyczepu (CAL).

Autorzy publikacji przedstawili w postaci tabeli parametry, określające stopień zaawansowania choroby od lekkiego, poprzez umiarkowane, do ciężkiego zapalenia przyzębia (Tabela 1).

Tab. 1. Kryteria diagnostyczne stopnia ciężkości zapalenia przyzębia.

Zapalenie przyzębia	Lekkie	Umiarkowane	Ciężkie
Głębokość kieszonek	3-5 mm	5-7 mm	7 mm i więcej
Krwawienie przy sondowaniu	Tak	Tak	Tak
Utrata kości na zdjęciu rtg	Do 15 % długości korzenia	16-30 %	30 % i więcej
Utrata położenia kliniczne przyczepu	1-2 mm	3-4 mm	5mm i więcej

Szczególną grupę stanowią pacjenci z recesjami dziąseł lub po przebytym leczeniu periodontologicznym w fazie leczenia podtrzymującego. U tych pacjentów może występować utrata klinicznego położenia przyczepu, jeśli jednak kieszonki nie przekraczają 3 mm i brak jest oznak stanu zapalnego, klasyfikowani są jako zdrowi ze zredukowanym przyzębiem.

Jeśli dodatkowo występuje stan zapalny, lecz PD nie przekracza 3 mm, to stan ten diagnozowany jest jako zapalenie dziąseł (gingivitis) przy zredukowanym przyzębiu. Obecność kieszonek > 3 mm wraz z utratą klinicznego położenia przyczepu (CAL) oraz stanu zapalnego upoważnia do rozpoznania zapalenia przyzębia (periodontitis), zaś stopień jego ciężkości określa się zgodnie z Tabelą 1.

Przewlekłe vs agresywne zapalenie przyzębia

Drugie zagadnienie, nad którym pochyliła się grupa ekspertów AAP, to wytyczne diagnostyczne dla przewlekłego i agresywnego zapalenia przyzębia. Diagnoza tych zapaleń opiera się na badaniu wielu parametrów klinicznych i radiologicznych.

Klasyfikacja z 1999 roku wyróżniła 2 główne postacie choroby: przewlekłe (chronic periodontitis, CP) i agresywne zapalenie przyzębia (aggressive periodontitis, AgP). CP było opisane jako choroba wolno postępująca (wcześniej nazwana była zapaleniem przyzębia dorosłych), która u niektórych pacjentów może przebiegać z krótkimi okresami szybkiej destrukcji. Odrzucono jednak koncepcję, że tempo progresji oraz określone limity wieku mogą być stosowane do odróżnienia tych dwóch postaci zapalenia przyzębia.

Grupa ekspertów, po analizie klasyfikacji z 1999 roku oraz najnowszych publikacji, dotyczących diagnostyki chorób przyzębia (kryteriów rozpoznania poszczególnych postaci choroby), ich epidemiologii i markerów, przygotowała raport, w którym potwierdziła zasadność podziału z 1999 roku na przewlekłe i agresywne zapalenie przyzębia jako osobnych, wyraźnie odróżniających się jednostek klinicznych, przebiegających z destrukcją tkanek przyzębia i zapaleniem. Jednak dokonano pewnych korekt.

Jeśli chodzi o agresywne zapalenie przyzębia, zalecono, aby uwzględnić wiek, w którym choroba się rozpoczyna (początek choroby) jako ogólną wytyczną, pozwalającą odróżnić pacjentów z tej szerokiej grupy ryzyka. Wiek pacjentów poniżej 25 lat w momencie rozpoczęcia choroby powinien, w połączeniu z innymi objawami i kryteriami, być argumentem przemawiającym za rozpoznaniem agresywnego zapalenia przyzębia.

Utrzymano podział na postać zlokalizowaną i uogólnioną agresywnego zapalenia przyzębia. Podkreślono istnienie grupy młodych pacjentów, zazwyczaj w wieku dojrzewania, u których destrukcja tkanek przyzębia tworzy charakterystyczny obraz, obejmując głównie pierwsze trzonowce i siekacze. Przypadki te można klasyfikować jako zlokalizowane agresywne zapalenie przyzębia.

Z kolei u innych młodych dorosłych dochodzi do szybkiej destrukcji przyzębia, widocznej przy porównywaniu kolejnych badań klinicznych i radiologicznych, jednak nie dotyczącej charakterystycznych grup zębów. U takich pacjentów można zdiagnozować uogólnione agresywne zapalenie przyzębia. Ponadto grupa ekspertów ponownie zaznaczyła, że stosunkowo mała ilość biofilmu i kamienia u pacjentów mogą dodatkowo przemawiać za rozpoznaniem agresywnego zapalenia przyzębia.

Inaczej to wygląda u pacjentów, u których destrukcja tkanek przyzębia rozpoczyna się w starszym wieku, i towarzyszy jej obecność dużej ilości płytki i kamienia, gdyż u nich rozpoznajemy przewlekłe zapalenie przyzębia (CP). Także wśród pacjentów z CP istnieje jednak zróżnicowanie w szybkości progresji choroby. U niektórych osób może występować powolny, ciągły postęp destrukcji, podczas gdy u innych wokół części zębów dochodzi do szybkiego postępu choroby w stosunkowo krótkim czasie. U jeszcze innych w pewnych okresach występuje wiele zaostrzeń procesu destrukcji z wysoką częstotliwością.

Po przeanalizowaniu dowodów naukowych dotyczących badań mikrobiologicznych i odpowiedzi gospodarza grupa ekspertów stwierdziła, że obecnie nie znamy konkretnych biomarkerów, które pozwoliłyby odróżnić agresywne zapalenie przyzębia od przewlekłego zapalenia przyzębia lub postać miejscową od ogólnej w ramach agresywnego zapalenia przyzębia. Klinicyści muszą zatem opierać swoje decyzje diagnostyczne na wywiadzie, objawach klinicznych i badaniach radiologicznych.

Prowadzone obecnie i w przyszłości badania mogą pomóc w definiowaniu podtypów i profili prognostycznych w obrębie AgP lub CP, wskazując osoby obarczone większym ryzykiem szybkiej progresji choroby lub słabej reakcji na leczenie.

Potwierdzono także, że diagnoza AgP lub CP ma ważne implikacje dotyczące metod leczenia, odległego rokowania lub podejmowania decyzji o skierowaniu pacjenta do specjalisty (periodontologa). Pacjenci z AgP (zarówno z postacią miejscową, jak i uogólnioną) oraz z umiarkowanym lub ciężkim CP wymagają zwykle zaawansowanej terapii periodontologicznej, wykraczającej poza skaling i wygładzanie korzeni (SRP). Taka rozszerzona terapia może obejmować leczenie farmakologiczne, zabiegi chirurgii regeneracyjnej lub resekcyjnej, leczenie implantologiczne oraz częste wizyty w fazie podtrzymującej leczenia. Zaleca się kierowanie tych pacjentów do periodontologów w celu badania i leczenia specjalistycznego lub interdyscyplinarnego.

Zlokalizowane vs uogólnione zapalenie przyzębia

W klasyfikacji z 1999 roku postać zlokalizowaną i uogólnioną rozróżniano na podstawie odsetka miejsc badanych objętych zmianami. Postać zlokalizowana miała dotyczyć pacjentów, u których stwierdza się do 30% miejsc badanych objętych zmianami, natomiast w postaci uogólnionej zmiany patologiczne obejmowały więcej niż 30% miejsc badanych. Lekarze sugerowali jednak, że w praktyce klinicznej zasada ta nie jest łatwa w użyciu.

W przypadku agresywnego zapalenia przyzębia istnieje dobrze udokumentowana powtarzalność, jeśli chodzi o zęby objęte chorobą. Zlokalizowana postać AgP charakteryzuje się zmianami patologicznymi w obrębie pierwszych zębów trzonowych i siekaczy, co jest dobrze opisane w literaturze, a co poprzednio diagnozowano jako młodzieńcze zapalenie przyzębia. Także w przypadkach mniej jednoznacznych można dokładnie podać umiejscowienie okolic objętych chorobą. Uogólniona postać AgP dotyczy niemal wszystkich zębów. Tak więc w odniesieniu do AgP rozróżnienie pomiędzy postacią zlokalizowaną i uogólnioną nie opiera się na odsetku zmienionych miejsc, ale na charakterystycznej lokalizacji, która jest dobrze znana większości lekarzy praktyków.

W przypadku przewlekłego zapalenia przyzębia istnieje większa różnorodność w obrazie choroby. Zatem w opisie lokalizacji zmian bardziej korzystne może być słowne określenie rozmieszczenia objętych chorobą zębów – na przykład „przewlekłe zapalenie przyzębia w obrębie zębów trzonowych szczęki oraz zaawansowane zmiany w obrębie zębów przedtrzonowych”. Zgodnie z obecnymi wytycznymi grupy ekspertów, w przypadku przewlekłego zapalenia przyzębia postać zlokalizowaną rozpoznaje się więc w jednym z dwóch przypadków:

jeśli można jednoznacznie opisać lokalizację zmian lub

jeśli zmiany dotyczą do 30% zębów (odsetek liczby zębów, w przeciwieństwie do stosowanego uprzednio odsetka miejsc badanych).

Uogólnione przewlekłe zapalenie przyzębia rozpoznaje się natomiast, jeśli nie można zwięźle opisać lokalizacji zmian i/lub jeśli zmiany (w postaci utraty położenia klinicznego przyczepu, utraty kości i obecności kieszonek patologicznych) dotyczą powyżej 30% zębów.   We wspomnianej, planowanej na rok 2017 przyszłej klasyfikacji eksperci zajmą się nie tylko wszechstronnie chorobami przyzębia, ale także peri-implantis i zapaleniem błony śluzowej wokół implantów. Ich prace powinny również uwzględnić ocenę ryzyka progresji choroby oraz profili, jakie można wyróżnić w ramach przewlekłego i agresywnego zapalenia przyzębia.  

http://perio.org.pl/aap-modyfikuje-klasyfikacje-chorob-przyzebia/

Case study kamień w świetle fluorescencji

Case study caries secundaria